30

من و همسر از لحاظ اخلاقی آرومیم، سعی می کنیم تا جای ممکن جو خونه متشنج نباشه، اکثرا اگر بحث و دعوایی داریم سعی می کنیم بعد از خواب فسقلی بهش بپردازیم یا آخر هفته ها که خونه نیست.

اما متاسفانه متوجه شدم یخورده ولوم صدامون تو بعضی برخوردا باهاش یکم بالاس و بچه آشفته شده و حالت تهاجمی می گیره.

مثلا خونه ما بافت قدیمی داره و راه می ری یکم می لرزه، البته الان عادت کردیم ولی اوایل خیلی برام سخت و استرس آور بود، همسایه پایینی خیلی خانم خوبیه ولی چندباری  پیش اومده که خیلی دوستانه تذکر داده که کمی مراعات کنیم، خب واقعا فسقلی اینجا راه افتاد، نو پا بود، متوجه حرفهامون نمی شد این بنده خدا خیلی ملاحظه کرد.

ولی خب بچس، من روزی 10 بار بیشتر می گفتم ندو بچه، با صدای بلند، آروم، همه مدله تذکر می دادم. اما همسر قشنگ داد می زنه، داد بلند که فلانی ندووووو

قشنگ تو روحیه بچه تاثیر گذاشته جوری که زود عصبی می شه و داد می زنه. من با امروز 3 روزه باهاش صحبت کردم که اصلا داد نزنیم و با مهربونی حرفامون رو به هم بگیم.

پریشب هم با همسر صحبت کردم، گفتم این همه داد می زنی سر این مساله آیا اصلا تاثیری داشته؟ من سرم درد می گیره با داد زدن تو وای به حال بچه.

شاید باور نکنید روز اول میزان پرخاشگریش زیاد بود اما داره آروم تر برخورد می کنه، البته بچه بسیار با ادبیه و شاید اگر کسی 1 روز پیش ما باشه متوجه نشه اما من خیلی خوب می فهمیدمش. 3 روزه خودمم خیلی آرامش دارم به صورت عجیبی.

امروزم به امید خدا ورزش کنم می شه سومین روز. تصمیم گرفتم تحت هر شرایطی 1 ساعت ورزشم رو داشته باشم. لذت می برم وقتی درد رو تو ناحیه شکم و پهلو حس می کنم.